Część 1 : Teorie bezpieczeństwa. Naukowe i kulturowe obrazy bezpieczeństwa; Jan Ryszard Sielezin : Pozamilitarne i militarne aspekty bezpieczeństwa Polski i Europy Środkowo-Wschodniej; Arkadiusz Lewandowski : Teoria sekurytyzacji a ponowoczesne koncepcje władzy; Robert Łoś : Bezpieczeństwo kulturowe UE i Polski w XXI wieku; Ewa Maj : Bezpieczeństwo Europy i Polski oraz jego derywaty w słownikowym odzwierciedleniu rzeczywistości politycznej wieków XX i XXI; Łukasz Jędrzejski : obraz niebezpiecznej Polski w „Czarnej serii” filmu dokumentalnego (1955-1957); Krzysztof Stanisław Werner : Destabilizacja muzyką i kontrkultura zachodniego społeczeństwa w II połowie lat 60 XX wieku; Część 2 : Terroryzm; Magdalena Molendowska : Formy i metody walki z terroryzmem w polityce bezpieczeństwa Grupy Europejskiej Partii Ludowej w Parlamencie Europejskim; Beata Gaworska-Składanek : Poczucie zagrożenia atakiem terrorystycznym oraz ocena skuteczności władz w walce z terroryzmem we Francji, Polsce, Rosji w świetle ogólnokrajowych badań sondażowych; Aleksandra Głogowski : Terroryzm salaficki. Wymiar ideologiczny i praktyczne zagrożenia; Łukasz Dziura : Drony komercyjne jako broń w rękach terrorystów. Analiza zagrożeń i sposobów obrony; Część 3 : Bezpieczeństwo regionalne; Czesław Maj : Regionalne systemy bezpieczeństwa międzynarodowego; Henryk Bińkowski : Obronność w kompetencjach władzy wykonawczej w państwach grupy Wyszehradzkiej. Wybrane aspekty normatywne i funkcjonalne; Kamil Pluta, Adam Starzyk : Grupa Wyszehradzka – alternatywa Intermare versus Intermare 2.0; Michał Markot : Współczesna polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej a bezpieczeństwo Europy- wybrane zagadnienia; Anna Kucharska- Bezpieczeństwo energetyczne Austrii; Część 4 : Instytucje bezpieczeństwa publicznego; Patryk Pleskot : Bezpieczeństwo w czasach transformacji. Sprawozdania stanu zabezpieczenia Nadwislańskich Jednostek Wojskowych z lat 1989-1990; Małgorzata Chałupczak-Styczeń : ochrona porządku publicznego jako zadanie samorządu terytorialnego; Sławomir Franc : Policja jako strategiczny element w systemie bezpieczeństwa województwa lubelskiego; Jerzy Gryz : Obrona terytorialna w bezpieczeństwie militarnym państw skandynawskich; Wojciech Sokół : Obrona terytorialna –specyfika modele i polskie tradycje; Łukasz Wojciechowski : Wykonywanie zadań przez Straż Graniczną w świetle wyzwań, jakie stoją przed sygnatariuszami Układu z Szengen; Część 5 : Ugrupowania polityczne w Polsce wobec bezpieczeństwa publicznego; Grzegorz Niećko : Bezpieczeństwo militarne i obronność w programie Prawa i Sprawiedliwości w latach 2001-2014; Natalia Wiślińska : Platforma Obywatelska wobec współpracy międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa militarnego w latach 2001-2015; Tomasz Koziełło : Gospodarka narodowa jako element suwerenności Polski w myśli politycznej Ligi Polskich Rodzin; Anna Szwed-Walczak : Koncepcja militaryzacji narodu w publicystyce i programie Ruchu Narodowego. [K]

Coraz większego znaczenia w skutecznym zapewnieniu bezpieczeństwa nabierają wspólnoty lokalne, które we współpracy z administracją rządową poszukują efektywnych metod i sposobów projektowania systemów bezpieczeństwa, jak też badania nad bezpieczeństwem w wymiarze lokalnym wymagają, zarówno studiów teoretycznych jak też tworzenia rozwiązań praktycznych na potrzeby jednostek samorządu terytorialnego. Niniejsza publikacja stanowi, przynajmniej w pewnej części, odpowiedź na potrzeby studiów nad bezpieczeństwem w wymiarze lokalnym.

SPIS TREŚCI

Wstęp

Horror zbrodni, ludobójstwo na polskim narodzie i komunistyczne zdziczenie.

Twierdzili, że to nie inwazja, tylko wyzwolenie od polskich kułaków i imperialistów. "Państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć" - ogłosił komisarz Wiaczesław Mołotow. Tuż przed tym, jak czerwone dywizje wbiły nóż w plecy Rzeczpospolitej. O napaści z 17 września 1939 roku przez całe dekady trzeba było milczeć. O tym, że Sowieci uznali polskie ziemie za "zachodnią Ukrainę" i "zachodnią Białoruś" mówiono co najwyżej półgębkiem. A prawdziwa skala represji, zsyłek i mordów nawet dzisiaj budzi zażarte dyskusje.

Dariusz Kaliński demaskuje ogrom radzieckich zbrodni w trakcie pierwszej - zapomnianej - okupacji sowieckiej. Czy polscy żołnierze stawili opór czwartemu rozbiorowi? Jakie były rzeczywiste zamierzenia Stalina? I jaki jest autentyczny bilans czerwonego najazdu z lat 1939-1941?

Książka zawiera całościowe i usystematyzowane przedstawienie wydarzeń, obejmujące lata 1901-1945, a także pogłębioną analizę zachodzących wówczas na świecie procesów historycznych, ich tła, uwarunkowań oraz skutków.

Hasło „zbrodnia katyńska” do dziś wywołuje dreszcz przerażenia. Przeraża nie tylko liczba prawie 22 tys. Polaków – oficerów Wojska Polskiego, policjantów, więźniów politycznych zamordowanych wiosną 1940 roku przez sowieckie NKWD strzałami w tył głowy. Przeraża także to, że mordu dokonano na rozkaz najwyższych władz ZSRR i że przez długie dziesięciolecia z premedytacją, kłamliwie przypisywały one sprawstwo Niemcom. Prawdę o Katyniu już w czasie wojny poznały rządy demokracji zachodnich, ale milczały, aby nie zadrażniać stosunków z Moskwą.

Dziejami zbrodni i kłamstwa katyńskiego zajął się Thomas Urban, niemiecki dziennikarz, korespondent zagraniczny „Süddeutsche Zeitung”, który pracował m.in. w Polsce i zna język polski. Jego książka, wydana w Niemczech w 2015 roku, ukazuje się w polskim przekładzie. Autor opisuje rozmaite wątki sprawy Katynia: losy polskich jeńców w sowieckich obozach, motywy zbrodniczej decyzji sowieckiego Politbiura, miejsca i przebieg egzekucji, ujawnienie w 1943 roku przez Niemców masowych grobów polskich oficerów i tarcia na tym tle w koalicji antyhitlerowskiej, fabrykowanie przez Moskwę fałszywej wersji wydarzeń oraz oficjalne przyznanie się do winy w 1990 roku.

Książka wywołała jeden z najgłośniejszych sporów inelektualnych ostatnich lat.

Świat 2017. W Europie Wschodniej trwa konflikt militarny. Z ogarniętego wojną Południa na bogatą Północ ciągną rzesze uchodźców. Zachodnim światem wstrząsa bodaj największy od wojny kryzys demokracji. Czy można powiedzieć, że teza Fukuyamy o końcu historii jest nadal aktualna? Fukuyama nie mówił bowiem o końcu wojen, wielkich zmian historycznych i upadkach państw. Filozof mówił o końcu idei.

Ta książka, choć napisana 25 lat temu, ponownie stała się potrzebna. Pozostaje punktem wyjścia do toczącej się na naszych oczach dyskusji o sensie i przyszłości demokracji. Pozwala zrozumieć, na czym polega współczesny kryzys zachodniego świata i do czego może nas doprowadzić.